The Duffer of St. George is een Brits modemerk, dat dit jaar gaat samenwerken met Men at Work. De general manager van het merk, Simon Harris, denkt mee met de ontwerpen en leidt de verkoop- en productieafdelingen. Daarnaast neemt hij beslissingen over de ontwerprichtingen, marktposities en verkoopstrategieën. Een druk baasje dus...
Daar zit ik dan. Op een donderdagmiddag aan tafel met de general manager van het Britse modelabel The Duffer of St. George. Collegaatje Virginie had iets te laat gezegd dat de man Engels was en het interview dus ook, heel logisch, in het Engels moest. Dus ik zat daar, een beetje zenuwachtig, in mijn ‘beste’ Engels de eigenlijk erg relaxte Simon Harris te interviewen. En wat bleek, hij was superaardig, superclassy en, hoe kan het ook anders, very British.
Hoe is The Duffer of St. George ontstaan?
“Het begon allemaal met de twee vrienden Eddie Prendergast en Marco Cairns. Zij importeerden in 1984 vintagekleding van Amerika naar Engeland en begonnen in Notting Hill een tweedehandswinkel op de Portobello Road. En dat werd een succes. Al gauw breidden de winkels zich uit. Maar na een paar jaar was het tijd voor iets nieuws. Alleen maar vintage verkopen, was niet alles. Daarom begon The Duffer zelf kleding te ontwerpen, maar wél met een vintagetintje erin.”
Kun je me vertellen hoe de stijl is te omschrijven?
“Ons merk is moeilijk te omschrijven. We hebben vaak vergaderingen waarin we elkaar afvragen hoe we The Duffer kunnen samenvatten tot een geheel. Wij hebben niet één stijl en we focussen ons niet op één persoon. Zo noemen we het merk ook vaak ‘Duffers’, met een ‘s’, omdat we voor verschillende mensen ontwerpen. Maar als ik toch iets moet zeggen, dan zou ik ons merk omschrijven als de London look. Het is gemaakt voor stoere, sportieve jongens, die wel houden van een beetje kattenkwaad. Ze zien er aardig uit, maar je kunt ze eigenlijk niet vertrouwen.”
Is The Duffer anders dan andere merken?
“Ja, absoluut. Alleen al om het feit dat niemand bij ons een modeopleiding heeft gehad of heeft afgerond. Dat is al een heel verschil met andere modelabels. Een ander punt is dat we niet mee gaan met de stroom, maar onze eigen trend volgen. Zo wilden we rond 1986 tweedehands Adidas schoenen van Amerika naar Londen importeren om het daar te verkopen als oldschool sneakers. Maar dat wilde het schoenenmerk niet. Hetzelfde gold voor Puma. Zij waren niet geïnteresseerd in ons idee. Maar als je nu kijkt, verkoopt vijftig tot zestig procent van Puma en Adidas vintagelook kleding, schoenen en accessoires, terwijl wij er al twintig jaar geleden bij waren.”
De naam The Duffer of St. George komt uit een stripboek. Vertel…
“In de beginjaren van ons merk, heten we ‘White Boys’, maar dat bleek niet zo’n succes. En het klonk ook niet echt als hoe we ons merk wilden presenteren. Dus we bedachten met z’n allen een leuk idee. In de vintagewinkels lagen allemaal stripboeken en we pakten er eentje uit en ik zei dat de eerstvolgende pagina die ik opensloeg, onze nieuwe naam zou worden. En toen kwam ik uit op een pagina over ‘Dean’s premiere book of guys’. En daar stond Dean omschreven als The Duffer of St. George. Een jongetje die allemaal kattenkwaad uithaalde op de school St. George. En dat paste precies bij ons merk.”
Het stripboek is nu zeker ingelijst?
“Haha, nee, want het boek hebben we pas twee weken geleden kunnen vinden op eBay. Toen de naam werd verzonnen, is het boek namelijk kwijtgeraakt en nooit meer teruggevonden. Per toeval ontdekte ik het boek op internet. We hebben het voor 2 euro gekocht.”
Waarom een samenwerking met Men at Work?
“In eerste instantie uit zakelijk oogpunt. Men at Work heeft ongeveer vijftig winkels, verspreid over heel Nederland. Hun bereik is groot, dus dat is een goed punt voor ons. Daarnaast vind ik het belangrijk dat je goed met je personeel omgaat en Men at Work doet dat ook. Verder hebben ze ook leuke merken als Diesel, Nudie en G-Star en reizen ze de hele wereld rond om inspiratie op te doen. Dat doen wij ook. Ik verwacht dat ons merk het goed gaat doen in deze winkels.”
Wat vind je van de Hollandse feeling voor mode?
“Elk land is hip, maar elk land is wel weer anders. Ik vind Nederland er niet uitspringen, maar dat wil niet zeggen dat ik het niks vind. Ik vind het moeilijk om de stijl van een Hollander te omschrijven, hoewel ik wel een bepaalde trend zie als ik in Amsterdam loop. Een beetje casual. Maar dit is weer de grote stad. Mensen in andere steden, lopen er waarschijnlijk heel anders bij.”
Wat is jouw favoriete ontwerper of draag je het liefst je eigen kledingmerk?
“Ik ben een echte Duffer. Ik bepaal mee met de kledingcollecties, dus mijn eigen smaak ligt dicht bij de stijl van ons merk. Maar ik draag niet alleen maar ons label. Zo laat ik mijn overhemden altijd maken in Florence, Italië en mijn stropdassen zijn ook handgemaakt. Ik zou bijvoorbeeld nooit iets van Hugo Boss kopen. Het moet wel passen bij The Duffer kleding.”
Wat is de kracht van jullie bedrijf?
“Wij zijn een emotioneel bedrijf en gaan goed om met ons personeel. Daarnaast hoef je bij ons geen modeopleiding afgerond te hebben. Wij zijn gewoon een stelletje dat kleding ontwerpt, we reizen veel en kijken om ons heen, en dan vooral naar de cultuur. Al deze ideeën nemen we mee naar Londen, waarin alles wordt verwerkt tot Duffer. Daarnaast is humor in ons bedrijf erg belangrijk. Misschien wel het belangrijkste in het leven: een beetje lachen.”
Wat kunnen we verwachten voor het komende jaar?
“Naast de samenwerking met Men at Work, gaat The Duffer richting Japan. Dit jaar worden er negen winkels geopend en in de toekomst gaan we zelfs voor veertig winkels. Dat is een grote zet voor ons. Verder komen we ook met een eigen Duffer cd. Tijdens een feestje in Stockholm, traden twee Zweedse broers op. Ik vond hun muziek erg leuk, zodoende hebben we een cd opgenomen. Deze wordt alleen gedraaid in The Duffer-winkels, dus een nummer 1 hit wordt het vast niet.”
Heb je tot slot nog een leuk Duffer weetje voor ons?
“Jazeker. De foto’s in het collectieboekje zijn gemaakt bij een klif, Beachy Head, in Engeland. Mensen noemen deze klif ook wel ‘het einde van de wereld’. Waarom? Omdat elke twee weken mensen van deze rots springen om een einde aan hun leven te maken. Vlakbij deze plek staat een hotel en een restaurantje, waar deze mensen vaak hun laatste kopje thee drinken, voordat ze zelfmoord plegen. We hebben juist gekozen voor deze plek, omdat het een lekker depressief tintje heeft. Ik vind het een perfecte locatie voor een fotoshoot, maar nu niet meteen denken dat we zelfmoord promoten hè, haha.”
Wil je meer weten over de collectie van The Duffer of St. George? Klik dan hier.
(Elisah)
Deel dit artikel
