Robert ten Brink, Daphne Deckers, Georgina Verbaan, Beertje van Beers: de zichzelf respecterende BN’er schrijft zijn alledaagse haggie niet in een dagboek maar gooit het voor iedere geïnteresseerde in een column. De Beau Monde, Veronica Magazine en het AD spannen de kroon. Zij trekken ieder jaar hele legers bekend gruis aan om wat extra pagina’s te vullen. Of we erop zitten te wachten wordt niet gevraagd. De verhalen gaan meestal over het dagelijkse (gezins)leven, de interessante hobby’s, de vriendenkring, het rennen van hot naar her voor een opdrachtje hier en een fotoshoot daar, de glamourfeestjes die bezocht worden en hoe voortreffelijk goed de persoon in kwestie dit allemaal kan combineren. Daarnaast geeft de BN’er ook hier en daar zijn of haar visie op bepaalde gebeurtenissen of beslissingen in het leven waar we allemaal mee te maken krijgen. De BN-columnist heeft het wat dat betreft makkelijk. Door een fotootje van de bekende kop bovenaan de tekst kunnen veel lezers het niet laten om in ieder geval de intro of de eerste alinea te lezen, al is het maar om te kunnen lezen dat diegene echt zo’n opgetut leven heeft als we al dachten. En of we te maken hebben met schrijftalentjes lijkt niets uit te maken, de tekst wordt toch altijd doorgespit door ene eindredactie die de laatste krakkemikkige puntjes op de i gooit. Wat eigenlijk nog het meest naar is, is dat de BN’er en een column (in die expliciete volgorde) als vanzelfsprekend een succes zijn. Van de column naar BN’er is een totaal ander verhaal en lijkt af te hangen van diepzinnige en originele verhalen met een plot waar iedereen nog dagen over na zal discussiëren. Wat kan het leven toch oneerlijk zijn.
Deel dit artikel
