Waar ik graag boeken lees, is mijn vriendje verknocht aan films. Volgens mijn mams moet je in een relatie geven en nemen, dus ben ik sinds kort begonnen met het opvijzelen van mijn filmkennis, door het bekijken van klassiekers als Snatch, Trainspotting en Pulp Fiction, en heb ik zelfs de hele Godfather-serie doorgeworsteld. Mijn antipathie voor film komt door een dramatische ervaring rond mijn tiende verjaardag, veroorzaakt door de film The Accused, waarin Jodie Foster door drie mannen wordt verkracht onder luid gejoel van een tiental dronken barbezoekers. Film afgelopen, trauma ontstaan. Nachtenlang heb ik niet kunnen slapen, zo eng vond ik die scène. Een paar jaar later ging ik met mijn ouders naar Flodder in de riksbioscoop en tijdens de scène waarin opa met rolstoel de berg afroetsjt en eindigt in de sloot, ben ik de zaal uitgerend. Verdere dieptrieste (en mogelijk genante) voorvallen zal ik jullie besparen, maar het zal duidelijk zijn, met mij wil je liever niet naar de film.
Maar ja, het schijnt allemaal te draaien om geven en nemen, dus heb ik de afgelopen maanden meer films bekeken dan cafeetjes bezocht. Zoetsappige films (mijn favoriet) als In Her Shoes, The Stone Family en Elizabethtown werden afgewisseld met spannende films (zijn favoriet). Flightplan vond ik bagger (onlogisch verhaal: je wilt een meesterscam uithalen en je werkt samen met één stewardess??), en ook Skeleton Key was geen succes (maar dat kwam door mij, vond ‘m veel te creepy). Na tientallen mislukte pogingen heb ik dan eindelijk een film gezien waar ik ondersteboven van ben: Brokeback Mountain.
Waarschijnlijk valt deze film volgens de echte kenners niet in de categorie ‘Ken je klassiekers’, maar het is een geweldige film. Twee jongens gaan in de jaren zestig een seizoen als schapenhoeder werken en er ontstaat een ‘diepgaande’ vriendschap, die zich in de twintig jaar die daarop volgen voortzet en verder ontwikkelt. De film is genomineerd voor acht Oscars (een meer of minder kan ook) en is afgelopen zondagavond in Londen al beloond met vier BAFTA’s (de Engelse filmawards) onder meer voor beste film, beste regisseur en beste mannelijke bijrol. Voor alle homofoben onder ons: ja, je ziet de mannen sex hebben; nee, hun piemeltjes komen niet in beeld.
Ik zal nooit een echte filmliefhebber worden en wanneer ik op 5 maart aanstaande naar de Oscaruitreiking kijk, zal ik me moeten beheersen om niet op de outfits van de acteurs te letten, maar mij te focussen op de uitreiking van de beeldjes. Ik zal duimen voor Brokeback Mountain, verder vind ik alles best. Zolang Jodie Foster en opa Flodder maar thuisblijven...
Deel dit artikel
