Stel, je gaat voor een paar dagen (drie) naar Barçelona. Stel, je komt met een handjevol nieuwe schoenen (vier paar) terug. In je koffer bevinden zich op de terugweg ook wat jurkjes (twee) en enkele shirtjes (drie). Tel er een leuke ketting, oorbellen en een huge motherf*cking ring bij op en wat heb je dan? Shopaholic numero uno, ikke dus...
Het erge is dat ik in die paar dagen echt veel andere dingen heb gedaan. Verschillende Gaudi-huizen bezocht, een tour door Camp Nou gevolgd, het gebruikelijke bezoekje aan Parc Guëll gemaakt et cetera. Dus ik heb helemaal niet zo heel veel tijd gehad om mijn zuurverdiende centjes uit te geven. Ik kan gewoon heel efficiënt shoppen!
Of ik al die nieuwe aankopen nodig had?! Nee natuurlijk niet, mijn kast thuis puilt uit en ik weet van gekkigheid niet meer waar ik al mijn sneakers, laarzen, slippers, flatjes en al die andere schoenen moet laten. Maar ik kan gewoon erg gelukkig worden van shoppen. En eigenlijk word ik nog gelukkiger wanneer ik iets nieuws voor het eerst aan heb. Daar ligt misschien wel de oorzaak van mijn shopdriften. Zodra die first time van mijn allernieuwste broek voorbij is, draag ik het nog een paar keer. En wanneer die broek geluk heeft, komt ie terecht op mijn stapeltje favo kleren en ziet ie het daglicht vaker dan aaaal die andere broeken in mijn kast.
In alle andere gevallen gaat het mijn nieuwe aanschaffen minder rooskleurig af. Ik prop ze ergens in mijn kast, waar ze in de loop der tijd (bij mij vaak al binnen een maand) steeds verder naar achter/onder verdwijnen. It’s a shame… En dan heb ik het nog niet eens over de bewoners van mijn kledingkast waar nog een prijskaartje aan zit!
Twee vriendinnetjes hebben me van de week officieel gekroond. Tot shoppingqueen van het jaar! Ik trek me nu maar eens heel stilletjes terug om al mijn verwaarloosde aankopen te sorteren en er een betere bestemming voor te verzinnen…
Deel dit artikel
