Fashion Editor Elisah blogt elke week op Fashionscene. Als je als nuchtere Hollandse dagelijks omringd wordt door de crème de la crème van de modewereld, kan het je af en toe eens flink naar je hoofd stijgen. Maar in de Nederlandse modescene hoef je niet eens zo gek te doen om op te vallen. Elisah weet raad: doe maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg. Karl Lagerfeld zegt niet voor niets: ‘personality begins, where comparison ends’…
Onlangs was ik door Porsche Design Eyewear uitgenodigd voor de presentatie van hun zonnebrillenmerk én de aftrap van hun eerste Porsche Eyewear-winkel. En als kers op de taart mocht ik een proefrit maken in een Porsche! Voor mij en vriendinnetje J. werd het een dag om nooit te vergeten. In Gelderland welteverstaan, of all places.
Het ging allemaal erg makkelijk: alle journalisten, het grootste gedeelte vrouw, moesten een krabbel zetten onder een formulier vol kleine lettertjes. Uiteraard hadden mijn vriendin J. en ik helemaal geen tijd om deze te lezen, er wachtte immers een peperdure Porsche op ons. Na een vette krabbel pakten we eigenhandig de sleutel van onze droomwagen, klikte ermee in het rond (nog nooit van een Carrera S4 gehoord, dus weten wij veel hoe deze eruit ziet?!?) en ons oog viel op de meeste geweldige bak die we ooit hadden gezien, cabrio nog wel. Na een OEH en een AAH en een OOH stapten we in, we werden nog even door de huisfotograaf op de kiek gezet en toen was het voel-de-wind-door-je-haren-wapperen-in-die-enorme-bak-tijd. Maar hoe start je in godsnaam een Porsche? Zet een groepje modejournalisten in een peperdure Porsche en je kan een hilarisch tafereel verwachten.
Een aantal van mijn uitspraken. Ik moet toegeven dat ik hiermee het stereotype vrouw weer eens extra benadrukt hebt. Sorry meiden.
Wat-ben-ik-toch-een-ontzettende-vrouw-deel-1:
Ik: “Meneer van de garage, mag ik in die Porsche rijden?”
Meneer van de garage: “Natuurlijk mevrouw, hier heb je de sleutel.”
Ik: “Ok dan. Maar wil je me dan wel even uitleggen hoe hij start….”
Wat-ben-ik-toch-een-ontzettende-vrouw-deel-2:
Ik: “Waarom zijn Porsches zo duur?”
Alle mannen in de auto: “HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA.”
Ik ontzettend gepikeerd: “Waarom lachen jullie?”
Alle mannen in de auto: “Porsches zijn duur, omdat ze zo snel zijn.”
Ik: “Nou, maar mijn oude Fiat 500 reed ook hard en die kostte tenminste niet net zoveel als een huis.”
Wederom een ontzettend gelach. Ik nog steeds verbaasd: waarom zijn ze nou zo duur?!?
Wat-ben-ik-toch-een-ontzettende-vrouw-deel-3:
Ik: “Hoe heet die ene grote Porsche ook alweer. Die ene grote, die heel snel gaat?”
Wederom een oorverdovend gelach (het ging hier dus om de Carrera S4).
Wat-ben-ik-toch-een-ontzettende-vrouw-deel-4:
Ik: “Meneer, wilt u wat zachter rijden. Ik word misselijk…”
| |
| |
Gelukkig ging de proefrit erg goed. De motor ronkte als nooit tevoren en vriendin J. reed alsof ze de afgelopen jaren niet anders had gedaan. Totdat ze ineens moest afslaan, terwijl ze nog even flink het gaspedaal intrapte. En toen ging ze volop de rem om te voorkomen dat ze op de Porsche voor ons knalde. Mijn eerste bijna-doodervaring. En ik maar gillen: “REMMEN, REMMEN, REMMEN, REMMEN, REMMEN. OW, WE GAAN DOOOOD, IN EEN PORSCHE NOG WEL (moet ik nou blij zijn, of juist niet? Als je gaat, ga dan in stijl, toch)!!!” Gelukkig bleek ik me aan te stellen. J. bleek over een uitmuntend ‘rem-talent’ te beschikken. En toen was ik aan de beurt.
Een Porsche geeft macht, veel macht, opgetrokken wenkbrauwen, boze blikken en jaloezie. Stap met je mooie outfit in een supersnelle Porsche en de wereld ziet er een stukje mooier uit. Of juist niet? Als blikken konden doden. Ik weet er alles van.
Rij in een Porsche en de wereld ziet er opeens anders uit. Geen moment gaat er voorbij dat mensen je vol jaloezie aankijken, opeens wedstrijdje met je willen doen op de snelweg (waarom? Je kunt me toch niet inhalen? Ik heb een Porsche, jij niet!) en reacties krijgt dat ‘die vette bak zeker van pappie en mammie is’. Ons toppunt was de man van middelbare leeftijd, die samen met zijn vrouw én caravan op het parkeerterrein pauzeerde van een blijkbaar lange rit. De man bleef ons boos aankijken. We voelden ons gewoon geïntimideerd. Lag het aan ons? Nee, het lag aan ons in combinatie met die Porsche.
Moraal van het verhaal: mensen gunnen je geen rijkdom. Voor alle gemeneriken, die mij die dag vuil hebben aangekeken: get a life! Dit was mijn Porsche-moment en ik heb er dubbel en dwars van genoten. Ik kon helaas geen peperdure bak naar huis nemen (er werd die dag eentje verloot) maar ik scoorde wél een trendy zonnebril. Voel ik me toch nog een beetje speciaal…
Elisah
Beeld: Antonio Granata
Deel dit artikel
