Fashion Editor Elisah blogt elke week op Fashionscene. Als je als nuchtere Hollandse dagelijks omringd wordt door de crème de la crème van de modewereld, kan het je af en toe eens flink naar je hoofd stijgen. Maar in de Nederlandse modescene hoef je niet eens zo gek te doen om op te vallen. Elisah weet raad: doe maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg. Karl Lagerfeld zegt niet voor niets: ‘personality begins, where comparison ends’…
Het idee ontstond bij vriendinnen K. en M.: een ticket Londen boeken om aanwezig te kunnen zijn tijdens de London Fashion Week. Een dag later werd ik meegevraagd, waarop ik opperde dat vriendin E. (tevens ook journalist) ook mee moest. Vriendin J. (journalist turned art-student) nodigde zichzelf uit. Simpelweg omdat ze een jaar in Londen heeft gewoond en elke kans aanpakt om weer terug te kunnen naar haar voormalige thuisbasis. Daarnaast is een Nederlands sprekende gids meer dan welkom in ons gezelschap. Gevolg: vijf kippen in een vliegtuig op weg naar London City.
De ticket is al maanden geleden geboekt, het verblijf is geregeld, de (enorme) koffer is al gekocht en de Fashion Week-outfits al zorgvuldig bij elkaar gezocht. Goed voorbereid dus, maar afgelopen week kwam ik toch nog voor een aantal verrassingen te staan.
Verrassing 1: Mijn koffer is te klein!
De stylish verantwoorde koffer met roze bloemetjes, die ik van zuslief heb gekregen voor mijn verjaardag, staat al een maandje in mijn slaapkamer te pronken. Er kan in totaal 70 liter in. Dat was tot nu toe altijd voldoende voor een maand lang Zuid-Afrika, Thailand en Indonesië. Dus dit zou groot genoeg moeten zijn voor een weekje Londen. Dacht ik. Ik heb van de week al ‘geproefpakt’, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat die koffer na die zes dagen Londen (en dus na zes dagen geshop) niet meer dicht kan. Vooral niet met vijf paar schoenen om mee te nemen. Gevolg: kill your darlings…. Maar hoe moet ik nou kiezen tussen een paar geweldige River Island gladiator high heels, mijn mooie paar Marc Jacobs-pumps, de peep toes van ELLE of dat grijze paar uit Italië?!?
Verrassing 2: Mijn koffer is te zwaar!
Tijdens deze trip zijn Mister Canon en Mister iMac ook aanwezig. En dat betekent kilo’s aan apparatuur mee. Dat gaat weer ten koste van het aantal paar schoenen (zie punt hierboven). Verdorie…
Verrassing 3: Bij iemand thuis slapen is misschien toch niet zo’ goed idee…
Bed bugs! Daar bleek één matras vorige week mee vol te zitten. De eigenaar belde vriendinnetje E. op met de mededeling dat zijn hele huis ontsmet moest worden, omdat er krioelende beestjes gesignaleerd waren. Vriendinnen M. en K. (vriendin J. slaapt bij een vriend, zonder bed bugs. You lucky bastard) gruwelden al bij de gedachte om in dat appartement te slapen. Maar ik bleef nuchter. Vorig jaar heb ik namelijk één week Sulawesi overleefd, waar rode miertjes in mijn kanten beha’s nestelden, de kakkerlakken standaard in het doucheputje schuilhielden en de gekko’s mij nachtenlang wakker schreeuwden (we zaten wel aan een bounty-strand, dus dat maakte alles goed). Een aantal bed bugs zou ik wel overleven. Ik had mijn anti-insectenspray al klaargelegd. Gelukkig kregen we deze week goed nieuws: het huis is weer helemaal ‘ontbugd’. Pfew.
Verrassing 4. Waarom hebben we in godsnaam voor zo’n vroeg tijdstip gekozen?!?
Onze vlucht vertrekt om 09.25 uur. Op zich een redelijke tijd, maar niet als je vanuit Amsterdam helemaal naar Eindhoven moet (voor Amsterdammers klinkt dat net zo ver als Zuid-Afrika). Komt nog bij dat we minstens 2 uur voor die tijd aanwezig moeten zijn. Reken uit: rond half 6 moeten we al weg. Eén ding weet ik zeker: die dag ga ik uitsluitend op bakken Starbuckskoffie functioneren.
Verrassing 5. Hoe passen we met z’n allen plus bagage in één auto.
Niet! Twee reizigers moeten gedwongen de trein nemen. Er werd unaniem gestemd: degenen met OV gaan met de trein. Vriendinnetje J. en E. zijn de lul en moeten exact om 06.15 de trein nemen. Haha…
Verrassing 6. Ik ga mijn vriendje heel erg missen
Voor mijn andere werk vlieg ik de ochtend nadat ik terugkom uit Londen, naar Kopenhagen. Dat betekent dat ik vriendlief C. negen dagen moet missen… Negen!
Verrassing 7: Ik ga mijn kat ook heel erg missen
Wat moet ik nou negen dagen zonder die pluizenbol van zeven kilo, die altijd languit én wijdbeens op haar krabpaal ligt en rare geluiden maakt naar alle duiven die langs onze ramen vliegen en altijd standaard, al hysterisch mauwend, mij bij de deur opwacht als ik terugkom van mijn werk?!?
Natuurlijk zijn er ook veel positieve dingen te melden. Zo word ik voor het ene na het andere leuke modefeestje uitgenodigd, mag ik aanwezig zijn tijdens interessante (mode)expo’s, lopen de uitnodigingen voor de shows lekker binnen en kom ik erachter dat de aanmeldingen voor de London Fashion Week beter gaan dan die voor de Amsterdam International Fashion Week. Frappant. Misschien heeft het te maken met mijn beroemde achternaam…
Nadat ik terug ben uiteraard een after-London-Fashion-Week-blog. Voor nu laat ik het bloggen even voor wat het is. Tot over twee weken!
Liefs
Little Miss Jacobs
Deel dit artikel
