Je hebt weleens van die dagen dat je het liefst je huis, stiekem zelfs je bed, niet uit wilt komen. Dagen waarbij het comfortabele het van het modische wint.
Met een zwaar hoofd van een avondje doorhalen, maar met drie deadlines in mijn agenda schreeuwt mijn laptop om mijn aandacht. Onder het genot van een cafeïnerijk kopje koffie verschijnen de letters langzaam op mijn scherm. Ik voel me even als Carrie in Sex and the City totdat het zien van mijn spiegelbeeld mij uit mijn waan haalt.
Gehuld in een verwassen sweater, de joggingbroek van mijn vriendje en een paar flapsokken aan mijn voeten zie ik er eerder uit als een circusact dan als een gerespecteerd moderedactrice/styliste. Ziet een soortgelijk outfit er bij SJP quasi nonchalant uit, bij mij oogt het ronduit onflatteus. Onder het motto ‘niemand ziet me toch’ typ ik gedreven verder. Ik ben lekker bezig en de uren vliegen voorbij. Om 16.00 uur is een inkak-momentje echter onvermijdelijk en ik laat me verleiden tot een korte powernap. Om 18.00 uur schrik ik wakker en word ik overvallen door een knorrende maag die zich niet laat sussen door een paar rijstwafels. Dit blijkt ook gelijk het enige eetbare uit mijn keuken te zijn, tenzij je mijn voorraad kauwgum meetelt. Hoewel het regent dat het giet besluit ik dat er niets anders op zit om mijn warme en droge huisje voor deze koude douche te verlaten.
Incognito onder een grote shawl en een dikke jas begeef ik me richting supermarkt. Met een pak spaghetti in mijn hand kijk ik ineens recht in het gezicht van mijn ex. Verschrikt bedenk ik me dat ik geen make-up op heb, mijn haar verregend is en mijn outfit zelfs not done is voor een snel tripje naar het winkelcentrum. Gelukkig heeft hij ook haast en kom ik er met een vluchtig ‘hallo’ en ‘hoe gaat het’ vanaf. Beschaamd, maar met een goed gevulde tas keer ik terug. Terwijl ik me opmaak voor een avondje bankhangen gaat de telefoon en word ik overvallen door het net iets te enthousiaste geratel van vriendin S. Of ik al eetplannen heb. Voordat ik het weet heeft ze zichzelf uitgenodigd en een half uur later staat ze op de stoep. Als ik de deur open doe barsten we allebei in lachen uit. De regenbui heeft haar ook niet gespaard en ze ziet eruit als een verzopen katje. We besluiten dat een avondje stappen er niet inzit en met een zelfgemaakt bordje pasta pesto nestelen we ons op de bank voor een Gossip Girl marathon.
We vergapen ons aan de glamoureuze wereld vol designeroutfits en killerheels, waar wij normaal zo graag deel van uit maken. Stiekem kruip ik nog wat dieper onder de wol. Wat is het heerlijk om je een dagje niet druk te maken over wat je aan moet trekken, of je haar wel goed zit en of je wel lekker ruikt. Gelukkig is het maar voor één dagje! (Fleur Le Guen)
Deel dit artikel
