Fashion

Van patat tot Prada, 17

Fashion Editor Elisah blogt elke week op Fashionscene. Als je als nuchtere Hollandse dagelijks omringd wordt door de crème de la crème van de modewereld, kan het je af en toe eens flink naar je hoofd stijgen. Maar in de Nederlandse modescene hoef je niet eens zo gek te doen om op te vallen. Elisah weet raad: doe maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg. Karl Lagerfeld zegt niet voor niets: ‘personality begins, where comparison ends’…

EJIk kom er maar eerlijk voor uit: Ik ben shopverslaafd! Er gaat geen dag voorbij zonder dat mijn hart sneller gaat kloppen bij één blik op een etalage, een kledingstuk in een webshop of een modepagina in een blad. Ik denk 24 uur per dag, zelfs als ik droom, aan mode. Mode is mijn leven, mijn passie. Maar ook meteen mijn ondergang?!?

De laatste tijd zijn me een aantal dingen overkomen, waarvan ik zeker weet dat dit een teken moet zijn. Koop is teveel? Ben ik écht zo hebzuchtig, ben ik simpelweg dé perfecte kandidaat voor de ASV (Anonieme Shop Verslaafden) of is dit iets wat ik gewoon kan benoemen als ‘research voor m’n werk’.

Voorval 1 – shoebox attack!

Tijdens een nietsvermoedende duik in mijn walk-in closet kreeg ik bij opening van de kast drie, ik herhaal: drie, schoenendozen op mijn hoofd. En dan heb ik het niet over lege schoenendozen. Nee, ze waren allemaal vol! Na een aantal seconden van verbijstering (heb ik nou zojuist drie volle schoenendozen op m’n hoofd gekregen?!?) voelde ik me steeds meer dizzy worden.

Conclusie: misschien heb ik teveel schoenen en wil mijn schoenenkast bij deze zogenaamde ‘shoebox attack’ zeggen dat ik per direct moet stoppen met nóg meer schoenen kopen…

Voorval 2 – killing closet

Door gebrek aan ruimte in mijn walk-in closet (het betreft hier een mini walk-in closet. Vooral niet te verwarren met de Heineken en/of Carrie Bradshaw-inloopkast) heb ik vorig jaar bij de IKEA een huis-, tuin- en keukenkledingrek gekocht (uiteraard zelf in elkaar gezet. Vandaar misschien het incident dat je over een aantal regels gaat lezen..) waar ik de rest van mijn kledingzooi in kon hangen. Mijn little black dresses, boyfriendblazers en lange vesten hangen hier allemaal netjes naast elkaar. Opgeruimd staat netjes. Helaas ging het een paar weken geleden totaal mis.

Tijdens nietsvermoedende-kledingkast-duik-nummer-2 zag ik de kast letterlijk op me afkomen. Wat bleek: het ding is de laatste tijd zó vol komen te hangen met outfits, dat de schroeven het niet meer aankonden. Ik zag mezelf al bewusteloos onder de kast liggen, alleen mijn arm nog zichtbaar onder de enorme berg kleding. Dus binnen een seconde (leve mijn kung fu-lessen die ervoor zorgen dat de m’n reflexen goed werken) had ik onze houten stoel, die een meter van me afstond, erbij gepakt en tegen de kast gedrukt. Het ding zorgde ervoor dat de kast niet kantelde, maar netjes op z’n plek bleef. Probleem is alleen dat de stoel nooit, maar dan ook NOOIT, van zijn plek mag (en dat ik ’s nachts vaak een krakend geluid hoor vanuit mijn inloopkast. Thank God voor die houten stoel).

Conclusie: misschien heb ik teveel kleding en wil de kast met bovenstaande incident zeggen dat ik per direct moet ophouden met nóg meer kleding te kopen…

 

Voorval 3 – pakketjes die niet aankomen

Degene die de onlineshop heeft bedacht, neem ik bij deze heel erg kwalijk. Want ook hier wordt dat gat in mijn hand steeds groter. Met één druk op de knop is een bestelling meteen geplaatst. En als alles goed gaat, wordt het pakketje binnen een paar dagen netjes aan huis bezorgd. Helaas ging dat laatste afgelopen week niet zo goed. Mijn pakketje van een Britse webshop werd tot twee keer toe tevergeefs aan mijn huis bezorgd: ik was niet thuis. Nu moest ik het ding niet bij de dichtstbijzijnde postkantoor ophalen. Nee, ik moest helemaal naar een DHL-filiaal, ergens op een bedrijventerrein. Kostte me weer een retourtje met de trein en een aantal OV-chips. Dan heb ik het nog niet eens over de verzend- en importkosten.

Conclusie: misschien kan ik mijn geld beter uitgeven aan boodschappen, de energierekening of de huur…

 

Dus nu beter ik mijn leven en neem ik mezelf voor minder te winkelen. Maar dat voornemen begint dan wél in 2010. Na al die pakketjes, die de komende weken nog allemaal moeten komen. Dat dan wel…

Liefs,

Elisah

* Meer 'Van patat tot Prada'

Deel dit artikel
Back to top