Toen ik zondagochtend wakker werd, waande ik mij even in een winter wonderland. Een idyllisch wit landschap met spelende kinderen lieten mij nog verder dromen. Hoewel die kou van mij achterwege mag blijven, zorgt deze witte neerslag toch wel voor een vakantiegevoel. Als kind kon ik uren in de sneeuw spelen, gekleed in een dikke jas en veel te grote muts bouwde ik uren aan de perfecte sneeuwpop. Ik krijg er bijna weer kriebels van, bij het zien van al die sneeuw.
Helaas krijg ik niet de kans om mijn jeugdsentiment te herbeleven. De laatste kerstinkopen moeten nog gedaan worden en laat ik daar nou juist vandaag voor ingepland hebben. Ik kom er al snel achter dat de sneeuw niet alleen maar leuk is. Vooral als je van plan bent om je binnen een straal van 5 km te begeven. Het probleem begint al bij de voordeur. Welke schoenen staan het toe om deze sneeuwmassa te trotseren? Mijn Uggs moeten me hier doorheen helpen en bij de eerste stap zak ik gelijk vijf centimeter de sneeuw in. Ik zoek en ik zoek maar mijn auto totdat ik de kleine Ford Ka zie, compleet ondergesneeuwd. Na een uur sneeuwruimen en krabben krijg ik mijn oude vertrouwde wagentje eindelijk aan de praat. Kennelijk ligt iedereen nog te slapen want gestrooid is er in ieder geval niet. Geen files, maar met 50 kilometer per uur op de snelweg rijden kom je natuurlijk ook niet echt vooruit…
Mijn vriend raakt door deze lange tocht lichtelijk geïrriteerd en stelt voor om rechtsomkeert te maken, wanneer onze Ka lichtelijk begint tegen te sputteren. Het KNMI heeft een weeralarm afgegeven maar het schijnt niet dat iemand hiernaar geluisterd heeft. In het winkelcentrum is het topdrukte en de mooie witte sneeuw verandert door alle voetstappen in een vieze grauwe massa. Met een tas vol boodschappen probeer ik me een weg terug te banen terwijl er net op dat moment een sneeuwbui boven mijn hoofd losbarst. Wat een weer. Eenmaal thuis zie ik de materiële schade van mijn tochtje door de sneeuw. Met drijfnatte Uggs aan mijn voeten en een coupe gevuld met statisch haar ben ik een aardige replica van de verschrikkelijke sneeuwman. Met een onderkoeld lichaam kruip ik snel mijn bed in om er de volgende ochtend pas weer uit te komen.
Nog meer sneeuw! Nu sta ik echter een stuk minder vrolijk op. Was het gisteren al een drama om met de auto het dichtstbijzijnde winkelcentrum te bereiken, nu is het is maandagochtend vroeg en ik sta voor de taak om naar kantoor te gaan. Het is nog donker en het lijkt wel of het nog steeds vriest wanneer ik de deur uit stap. Ik pak snel nog even een extra sjaal en verstop me onder een grote wollen muts. Na een uurtje klappertanden op het station en een aantal glijpartijen op straat weet ik dan toch eindelijk de plaats van bestemming te bereiken. Met een warme kop thee naast me kijk ik vanuit mijn stoel naar de witte straten en met sneeuw bedekte bomen. Wat is sneeuw toch prachtig… als je binnen zit dan! (Fleur Le Guen)
Deel dit artikel
