Eerder las ik dat V Magazine het voor een keer helemaal anders aanpakt. In plaats van graatmagere modellen te gebruiken komt er een plussize issue. Toen ik de preview zag schrok ik wel even, want dit beeld was ik toch helemaal niet gewend…
Als consument ben ik gewend te staren naar modellen die zeven keer dubbel en dwars in mij passen. Meisjes die je graag trakteert op een Bic Mac menu. Nu was dat andersom en kon ik zelf zeven keer dubbel en dwars in de modellen. Ook ik vind dat de modellen voor een wat gezondere look moeten gaan, maar deze modellen legden wel heel erg de nadruk op ‘plus’. Is er geen middenweg? Denk aan: geen Kate Moss botten meer, maar gezonde Shakira pondjes.
Ik moet toegeven dat ik door de jarenlange confrontatie met graatmagere modellen gek genoeg aan dit standaard beeld gewend ben geraakt. Soms blader ik door een magazine en zie ik een wat voller model dan normaal. Ik zeg zelfs hardop dat ze ‘dik’ is. Terwijl ik misschien wel twee keer de kont van het model heb en drie keer zo grote heupen. Wie ben ik om haar dik te noemen? Wellicht ben ik verpest door al die jaren dennenbomen en wandelende takken over de catwalk gezien te hebben. Designers zijn van mening dat ‘de modellen er anders niet in passen’. Misschien is het een optie om de kleding wat aan te passen in plaats van het figuur?
Hoewel ik vandaag toch blij zou zijn geweest als V Magazine openlijk op de salontafel lag. Ik had namelijk een broek uit de kast gehaald waar ik soepel in gleed. Toch dacht m’n vader daar heel anders over. Ik kwam vol zelfvertrouwen aanlopen in de ripped skinny jeans. “Jamie je bent dik”, zei paps zonder pardon. Had ik hier nu met Alexander McQueen te maken of was het toch echt m’n vader die dat zei? Mijn zelfvertrouwen smolt als sneeuw voor de zon. Hij vond dat ik te vaak mijn broek op hees en volgens hem was dat hét teken van overgewicht. “Maar pap, ik hijs mijn broek toch juist op? Dat betekent dat ik ruimte over heb, ik ben juist te slank voor deze broek!” Hij leek niet overtuigd. De klap kwam zo hard aan, omdat vaderlief eigenlijk nooit iets zegt als het aankomt op uiterlijk of stijl. Hij had me te pakken. Ik sjeesde naar boven en veranderde van broek. Juist op dat moment kwam hij naar boven. “Weer zit je te hijsen, je komt gewoon steeds niet in je broek!” Dit keer lachte hij er zelfs bij...
Het voorval had zelfs zo een impact op me dat ik nota bene in een snackbar koos voor de maaltijdsalade. Ik kan niet wachten tot de plussize issue van V Magazine in de winkels ligt om mijn zelfvertrouwen op te krikken. Ik kijk er naar uit: 14 januari. (Jamie)
Deel dit artikel
