Zo. De drukste dagen van de uitverkoop zitten er weer op. Vorig jaar deed ik via een soortgelijke column een oproep aan de shoppende dames om dat op een wat minder heftige manier te doen…
Dat houdt in: laat wat minder op de grond vallen, sla niemand omver, behandel de kleding alsof het je eigen kind is en het allerbelangrijkste, behandel het personeel with care. Dit jaar leek dat aardig de goede kant op te gaan, maar toch was er iets dat de shopaholics over het hoofd hadden gezien.
Namelijk het feit dat het van essentieel belang is om je vriend, man, broertje, of een dergelijk persoon dat ook maar van het mannelijk geslacht is, thuis te laten. Vrouwen moeten begrijpen dat het in perioden van Sale niet de bedoeling is dat manlief in de weg staat. Als je niet optimaal geslaagd bent, is dat zijn schuld!
Denk bijvoorbeeld aan de kostbare ruimte. De mannelijke aanhang staat er als een zoutzak bij. Soms valt hij zelfs in slaap op een bankje?! Begrijpt hij dan niet dat vrouwen daar schoenen moeten passen? Niet efficiënt dus! Of snapt hij niet dat wij vrouwen onszelf willen zien schitteren in dat nieuwe jasje? Het blokkeren van spiegels is dus een echte no go.
Waarom zou je hem überhaupt meenemen? Negen van de tien keer is hij toch niet van toegevoegde waarde als het om zijn mening gaat. “Schat, vind je dit een leuk jurkje? Of vond je die andere die ik net aan had toch iets leuker? Nou?” “Uhh...” Er valt een dodelijke stilte, waarop hij vervolgens toch nog besluit te antwoorden: “Welke had je ook alweer aan dan?”
Los van zijn mening (voor zover het een mening is), is hij vaak ook nog eens een kluns. Vriendin staat in de paskamer met zowat duizend stuks in haar handen. “Lieverd, kun je hiervan even een kleinere maat pakken?” Heeft ze wel in de gaten dat dit de moeilijkste klus is die je maar kunt vragen van je vriend? Hij moet door een dierentuin aan gestoorde hebberige shoppende vrouwen lopen, dat kan best gevaarlijk zijn. Vervolgens moet hij zijn uiterste best doen om te zoeken naar het desbetreffende item, wat niet zijn vakgebied is. Arme jongen. Daarnaast bestaat de kans dat hij twee maten te groot meeneemt, omdat hij je verzoekje alweer vergeten is. Daar staat vriendin dan, in haar nakie al een half uur te wachten op haar, nota bene verkeerde, kledingstuk. “Ik zei toch 34, niet 40?!”
Dat verklaart meteen de lange rijen bij de paskamer. Natuurlijk komen die door de spetterende prijzen. Maar dat niet alleen, het komt mede door vrouwen die hebben gekozen voor het verkeerde shopgezelschap: mannen die niet van toegevoegde waarde zijn.
Dames, zullen we afspreken dat we het met de eerstvolgende SALE periode anders aanpakken? Ga manloos de straat op! Er is één man toegestaan: een fashion homo. Die weet wél van aanpakken in een dameszaak. (Jamie)
Deel dit artikel
