Ooit was er een tijd dat ik dacht dat Chanel slechts parfum produceerde, dat een dagje shoppen slechts rond wandelen in Vero Moda en H&M betekent en dat ik het begrip ‘Fashion Week’ niet kon plaatsen. Dat was toch een soort feestdag, maar dan alleen voor mode en dan een week lang?
Nu ben ik een aantal stappen verder. Mijn modekennis is uitgebreid, mijn kamer ligt vol fashion magazines en afgelopen zondag bezocht ik voor het eerst een modeshow. Ik mocht voor Jamiesblog de show van Claudia Sträter bijwonen.
Dat vond ik geweldig. Ik probeerde er zo nonchalant en zo nuchter mogelijk over te doen. “Ja, ik ga zondag”, zei ik dan zogenaamd ongeïnteresseerd waarbij ik vervolgens half de andere kant op keek. Ondertussen scheet ik zeven kleuren, omdat ik niet eens wist waar de Westergasfabriek nu precies ligt.
Bastiaan van Schaik gooide wel wat roet in het eten. Net voordat ik mezelf helemaal had opgetut, twitterde de stylist dat hij de Claudia Strater show links laat liggen en sowieso niet snapt wat zo een, ik citeer “Kalverstraat merk”, op de Fashion Week deed.
Gelukkig was ik Bas maar al te snel vergeten. Want hoe ik aanvankelijk op de derde rij zat, riep de PR meneer mij dat ik naar de eerste rij moest verhuizen. Ik was officieel veranderd van modeleek tot front row fashionista. Daarna vroeg een fotograaf of hij een foto van ons mocht maken. Prima, dat was ik toch gewend? I get that all the time (not!). Fijn gevoel ook dat de hoofdredactrice van Glamour, Karin Swerink, dicht bij mij zat. Met haar knalrode lippenstift, levensgrote Chanel tas en blonde paardenstaart kon ik mijn ogen niet van haar afhouden. Ik keek naar haar hoe een kind naar een snoeppot staart.
De show begon. Voor de doelgroep was de kleding uitstekend. Ingetogen en draagbare mode. Dierenprints- en structuren, leder en tailleriemen waren opvallende kenmerken van de collectie. Ook frappant was dat een model continu door haar enkel ging en telkens vallend de catwalk af stuiterde. Mijn front row medemensjes schaterden het uit van het lachen, terwijl ik met haar mee leefde.
Ik had de smaak zodanig te pakken, dat ik naar nog een show wilde. En dat lukte, ik zou de Replay show bijwonen. Uiteindelijk bleek dat niet door te gaan, terwijl ik alle ex-collega’s van Jackie Magazine al zag binnen stromen evenals BN’ers en de rest uit modeland. Ik voelde me als een meisje dat veel te vroeg werd opgehaald door haar boze vader uit de tienerdisco. Achteraf gezien alleen maar goed, want het was mijn grote vriend Maik de Boer die achter ons liep op weg naar de garage. Ik gaf hem een Jamiesblog card en ging met hem op de foto.
Als Maik de übertrendsetter niet naar de show van Replay gaat, dan hoefde ik er ook niets van te weten. Maik en ik houden meer van Mada van Gaans. Beste Maik, zitten we bij de volgende AIFW lekker saampjes front row? (Jamie)
Deel dit artikel
