Van Roedel is een jong en ambitieus bedrijf met een breed netwerk in de modewereld. Deze week geven zij Ruster Klijn de ruimte om op Fashionscene te vertellen over zijn project Grime & Glamour, waarvoor hij modellen letterlijk van de straat plukte en fotografeerde in Bas Kosters.
Het concept binnen deze fotoserie is gebaseerd op het contrast tussen mode en model en mijn zoektocht naar originaliteit. Wat is originaliteit? Maar vooral, hoe bereik je originaliteit? De modellen zijn dakloze en drugsverslaafde vrouwen en de mode representeert een kleurrijke maar rauwe klasse. Voor deze fotoserie heb ik jurken geleend van vriend en oud stagebegeleider Bas Kosters. Zijn ontwerpen lenen zich heel goed voor een onderwerp als dit.
Een leuk concept bedenken is één ding, maar het vinden van dakloze of drugsverslaafde dames is een tweede! Na veel bellen en mailen kwam ik bij een adres op de Wallen in Amsterdam. Hier kunnen de straatdames zowel drugs gebruiken als persoonlijke begeleiding krijgen. De sfeer deed mij een beetje denken aan een vuig clubhuis. Ik was nog nooit in een soortgelijke omgeving geweest en vond het erg spannend.
Terwijl ik mijn concept aan de medewerkers vertegenwoordigde, kwamen de eerste junkies binnen. Daar waar je normaal misschien met een boog om een dergelijk persoon heenloopt, moest ik deze keer modellen werven en handjes schudden. Een beetje wennen was het wel! Ondanks mijn onwennige houding reageerden de vrouwen heel positief op mijn vraag om voor mij te poseren. Een jonge vrouw had zelfs een verleden als model en begon hier gelijk vol enthousiasme over te vertellen.
Later kwam ik erachter dat het maken van afspraken met drugsverslaafden, niet echt werkt. Dat vroeg om een andere aanpak; ik besloot mijn lampenset, camera en couture-jurken van Bas Kosters mee te nemen naar de gebruikersruimte. Om vervolgens af te wachten of er vrijwilligers zouden komen.
Na een paar keer bij deze gebruikersruimte gefotografeerd te hebben raakte ik snel gewend aan de omgeving en de mensen. Sommige dames leer je echt kennen door de verhalen over hun leven. Dit was heel intrigerend en interessant. Ik kreeg een gevoel van sympathie voor deze vrouwen. Ondanks dat ik hier juist naar op zoek was, bleef het toch raar dat ze het ene moment crack rookten of heroïne spoten en vervolgens voor mijn camera stonden.
De onkunde van het poseren, de rauwe maar elegante mode en de echtheid van de vrouwen en hun omgeving, resulteerden uiteindelijk in een vreemde, rauwe en originele serie waarmee ik werd genomineerd voor de Drempelprijs van Rotterdam en mocht poseren in Het Designhuis in Eindhoven.
Deel dit artikel
