Waarom ik ooit ben gestart met schrijven? Wellicht iets cliché, maar Carrie was toch echt mijn eerste en grootste inspiratiebron. Ik zag mezelf al zitten: op mijn bed of aan mijn bureautje, turend door het raam vanuit mijn appartement in New York City. Grote Starbucks koffie erbij, de modebijbel a.k.a.Vogue ernaast, sigaretje... (nou oke, geen sigaret dan) en schrijven maar!
Nu schrijf ik dan wel niet voor The New York Star of Vogue, maar Fashionscene is natuurlijk al een geweldige stap op weg naar mijn dromen. Daarnaast heb ik helaas geen geweldig appartement in Manhattan -met om de zoveel tijd een andere man op de trap voor mijn deur- maar wie weet dat dit ook ooit nog eens mag gebeuren.
En dan natuurlijk de kledingkast: een paar meter aan weerszijden, gevuld met prachtige designer én vintagestukken om van te kwijlen, om nog maar niet te spreken van de schoenen. Zucht. Ik zal het met minder meters moeten doen, kan het niet dagelijks bijvullen met Manolo’s, en vintage items nemen toch echt de overhand in mijn bescheiden kastje.
Wat heb ik wel? Het ‘signature hair’ van Carrie. Ja, daar zie ik wel vergelijkingen. Vooruit, met iets minder geföhnd volume, maar toch. Ook haar vragen en twijfels over liefde... Ja, daar kan ik ook wel wat van. En wat doe ik als ik het even niet meer weet? Juist, dan ga ik erover schrijven.
Vergelijkingen of niet, 1 ding hebben we allebei: ambitie. (En een ‘passion for fashion’ uiteraard).
To be continued?
Deel dit artikel
