Vroeger was ik altijd al bezig met verkleden. Toneelstukjes, dansjes, modeshows. De hele weg er naar toe was al geweldig: kleren uitkiezen, make-up smeren, en veel lachen met vriendinnetjes. Toch denk ik dat je als iemand ander voordoen, datgene was wat het zo ontzettend leuk maakte. Je kon een popster zijn, acteur of, who knows, zelfs een fotomodel. Het enige wat je daarvoor moest doen was kleren uitkiezen met de benodigde accessoires en een kapsel die jou het geweldige gevoel gaven dat je diegene ook echt was. Dromen werden werkelijkheid en je ouders behandelden je alsof je diegene echt was, ook al was het maar voor heel even. Als je er nu al zo spet-ter-end uit kon zien, wat kon er dan wel niet van jou gaan worden!?
Vervolgens kom je op een leeftijd waarbij je eigenlijk niet meer mag verkleden: dat ‘kan’ gewoon niet meer op de middelbare school. Alles wat je doet moet ‘stoer’ zijn, en alles wat je vroeger deed wordt afgekraakt. Daarom bedacht ik samen met een vriendinnetjes een soort ‘verkleedpartijtje 2.0’. Telkens als we in de stad waren doken we gezellige vintage winkeltjes in, we verzamelden de meest afgrijselijke of juist fantastische kleding en hielden een verkleedpartij in de pashokjes. Dit alles moest natuurlijk op de foto, en het fashion verantwoorde en tevens o-zo-grappige- dagje werd een feit.
Dan jaren later: je staat aan het begin van je carrière en hebt nog zoveel dromen. Toch kun je zomaar kopietjes staan te maken in een bedrijf waarbij het woord ‘ glamour’ alleen een titel is van één van de magazines in de wachtkamer. Weinig spannends dus en zeker niet in de trant van je ooit zo mooi bedachte Hollywood carrière. Daarom blijft het nu nog steeds af en toe zo fijn om je voor een paar minuten in iemand anders z’n leven te begeven. En ja: misschien is het wel een escape. De twijfels, de keuzes in je leven die je hebt gemaakt of nog moet maken, mensen die niet meer in je leven zijn of juist wel.. Je hoeft even nergens aan te denken… Is het niet bijzonder wat kleding met je gevoel kan doen? Dromen kunnen veranderen, maar dat maakt ze niet minder mooi dan je vroegere dromen. En ach, wie weet als Hollywood toch voor mij is weggelegd, dan komt het vast nog wel op mijn pad. Tot die tijd blijf ik lekker door De 9 straatjes in Amsterdam struinen.
Deel dit artikel
