Bij het naderen van het Hotel Arena complex tekent zich meteen een lange rij bezoekers af voor de ingang van de kapel. Het is inmiddels 23h30 en dichterbij is hun ongeduld duidelijk zichtbaar. Uit de telkens openzwaaiende deur ontsnappen opzwepende klanken die hoopvol stemmen en eenmaal binnen worden we meteen opgeslokt door een sfeer van energie en uitgelatenheid. De sensuele beats verleiden snel en het kost geen enkele moeite om op te gaan in de uitbundig ritmisch bewegende crowd. ‘Ge-wél-dig!’ kraait de 27-jarige Samantha uit Amsterdam, ‘Dit is zóveel beter nog dan de reguliere Hed Kandi feesten. Je merkt meteen dat het hier gaat om de muziek en je treft hier bijna alleen maar liefhebbers die allemaal een bovengemiddeld enthousiaste vibe meebrengen’. De party people zijn verfrissend divers: traditionele Hed Kandi fans, een verdwaalde gabber, gay boys, Italiaanse toeristen en natuurlijk de pure house adepten. Alhoewel Vonk gerelateerd is aan Hed Kandi, een commercieel succesvol deejaycollectief uit Londen dat grote populariteit geniet door haar disco beïnvloede housebeats, is de muzikale programmering vanavond veel meer pure house met een strakker en meer meeslepend ritme die her en der zelfs een overlap hebben met trance. De uitbundige dance hungry menigte wordt in de met verlichte wolkjes en sterren versierde kapel opgewarmd door deejays Will Johnston en Brian S totdat de laatste fase van de avond zich aandient waarin de èchte meester, Marshall Jefferson zijn kunsten toont. Een stortvloed van massieve beats overspoeld de dansvloer en luid gejuich met heftig op-en-neer zwaaiende armen als eerbetoon vallen hem ten deel. De twee quasi-extravagant uitgedoste danseresjes degraderen nu definitief tot louter decorstukken zonder dat ze dat in de gaten hebben. (Andreas Mueller)
Deel dit artikel
