Hij noemt zichzelf liever geen modeontwerper, maar een textielontwikkelaar. Voortgedreven door de bodemloze put aan creativiteit en diepgaande materiaalkennis snapt hij niet waarom de mode industrie nauwelijks aandacht besteedt aan het productieproces van een kledingstuk. “Dat is blijkbaar niet belangrijk genoeg.”
Zijn carrière tot nu toe is succesvol te noemen: zowel Louis Vuitton als Nike klopten bij hem aan om een beroep te doen op zijn visie en conceptontwikkeling. Borre Akkersdijk studeerde in 2009 af aan de Design Academy in Eindhoven en won in 2012 de MINI Young Designer Award. Hij liep stage bij Lidewij Edelkoort, werkte en woonde in Parijs en reisde onlangs af naar Tokyo om zijn label ByBorre te promoten.
“En dan te bedenken dat de roots van mijn label en denkwijze liggen in een simpele rondleiding in een matrassenfabriek. Als een klein kind in een snoepwinkel stond ik daar. Vol be- en verwondering te kijken naar de machines. Ik zag allemaal redelijk simpele stoffen waar de vulling uit kwam als je erin knipte.” Zich hardop afvragend of hij daar kleding van kon maken, werden de fundamentele bouwstenen -voor wat later bekend zou staan als ByBorre- gelegd. “Veel mode ontwerpers werken met de wollen stof die ze kopen. Wij werken vanaf het garen. We staan letterlijk naast de machine om te zien welke opties er zijn in het weefproces van een stof.”
Een simpel filmpje op zijn website neemt je mee naar de virtuele fabriek van zijn label. In vijf minuten wordt je rondgeleid in de verschillende kamers van het productieproces van zijn kledingstukken. Van het uitzoeken van het garen tot het bepalen van de patronen en de rondbreitechniek die Akkersdijk hanteert. Volgens velen een techniek die door hem opnieuw is uitgevonden met het oog op een vooruitstrevende mode industrie. De mode industrie in zijn huidige vorm is een wereld waarin Akkersdijk naar eigen zeggen wel deelneemt, maar toch op zijn eigen eilandje zit. “Het productieproces wordt in de mode vaak niet als iets belangrijks beschouwd. Het gaat de meesten om de omzet. Zoveel mogelijk kleding verkopen op een zo goedkoop mogelijke manier. En dat is de andere kant van de modewereld.”
“Je hebt de H&M en de Zara die de kleding verkopen die iedereen aan heeft. En dan heb je de kleine markt van ontwerpers die ontwikkelingen stimuleren en doorgeven aan een nieuwe generatie. Er kijken wel veel mensen naar, maar het is natuurlijk niet het leven dat veel mensen leven als je realistisch bent.” Hoe belangrijk is het voor jou om iets te doen wat nog nooit iemand heeft gedaan? “Niet. Het is heel lastig om überhaupt iets nieuws te doen omdat er al zoveel gedaan is. Tegenwoordig is het meer regel dan uitzondering om van iets ‘ouds’ iets nieuws te maken door het op een andere manier vorm te geven of het te laten ontstaan. En dat moet je doen door dicht bij jezelf te blijven en het pad te volgen waar jij in gelooft. En ik geloof heilig in textielontwikkeling.” Hoe dun is de scheidslijn dan tussen Borre als persoon en Borre als ontwerper? “Die is er helemaal niet. Ik leef wat ik doe. Mijn persoonlijkheid en mijn idealen als ontwerper zijn structureel gestroomlijnd als een rode draad door mijn leven. Ik ben dagelijks bezig met het bedenken van nieuwe dingen en dus ook voor ByBorre. Ik koppel verschillende dingen - die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben - aan elkaar. Dat gebeurt in het breiproces, kleuren, vorm, kleding, materiaal, mensen waarmee ik samenwerk. Dat ben ik. Ik breng dingen samen die niet voor de hand liggen. En als ontwerper ben ik nooit klaar; blijf ik altijd een zekere onrust hebben. Je hebt geen einddoel. Dat bestaat niet.” Wanneer ben je dan wél geslaagd als ontwerper? “Ik ben heel erg perfectionistisch dus ik denk niet dat ik dat ooit zo zal ervaren. Als je een doel hebt bereikt, ontstaat er een nieuw doel. Je bent in principe nooit klaar als je een goede ontwerper wilt zijn. Dat zit niet in de aard van het beestje. Het is geen rekensom waar je op een gegeven moment de uitkomst van hebt. Je vraagt een schrijver toch ook niet na welk boek hij geslaagd is als schrijver? Hij zal altijd nog meer willen schrijven.” Je bent dus altijd bezig. “Ja.” Ook in je vrije tijd? “Ik werk veel.” Maar wat doe je dan als je vrije tijd hebt? “Ik ben jaloers op mensen die kunnen lezen. Ik ben heel erg dyslectisch dus als ik vijf pagina’s lees ben ik binnen no time afgeleid en heb ik vanalles gemist waardoor ik moet terugbladeren. Doodvermoeiend. Maar dat verandert niets aan het feit dat ik het concept lezen super interessant vind.” Waarom? “Als iemand alles omschrijft in woorden, is er altijd nog heel erg veel ruimte voor de lezer om dat zelf creatief in te vullen. Terwijl er in een film voor je wordt bepaald wat je ziet.” Maar je leest dus niet. Wat doe je wel in je vrije tijd? “Hardlopen. Dat doe ik steeds vaker de laatste tijd. Het is niet zozeer ontspanning, maar meer een uitlaatklep om mijn hoofd even helemaal leeg te laten lopen. Ik ben altijd aan het denken. Altijd bezig met nieuwe dingen ontwikkelen, dingen die ik nog moet doen. En dan is even lichamelijk bezig zijn wel heel lekker. Ik heb dan geen muziek op en dat geeft het hardlopen een meditatieve dimensie. Dan kan ik me namelijk concentreren op mijn ademhaling en hoe mijn lichaam beweegt in plaats van op het nadenken. Want dat is dan even niet nodig.”
Deel dit artikel
