De fashionstrike vond plaats omdat de Italiaanse mode-industrie in opstand wilde komen tegen het gebrek aan goede wetgeving in hun vakgebied. Er zijn weinig tot geen regels voor shoots, tijdschriften en/of agentschappen en daar lijdt Milaan behoorlijk onder.
“Wanneer je naar New York of Parijs gaat, zijn er daar regels waar je je aan moet houden. Je hebt een werkvisum of een vergunning nodig. Maar als mensen naar Milaan komen, hoeven zij zich nergens aan te houden. Ze doen hier hun werk en hebben daar geen enkele vergunning voor nodig,” aldus Guido Dolci, de president van Assem (organisatie die de grootste modeagentschappen van Milaan vertegenwoordigt).
Dolci geeft aan dat de staking niet gericht is op buitenlandse agentschappen. “Veel willen zich echt wel aan de regels houden, als ze maar wisten hoe deze luidden.” Met de strike wil de Milanese fashionscene aan iedereen duidelijk maken in wat voor een oneerlijke concurrentiestrijd zij verwikkeld is.
Fotograaf Antonio Guccione deed mee aan de staking en legt uit hoe de situatie is veranderd in Italië: “In de jaren tachtig was iedereen hier, alle beroemde modellen en fotografen. Iedereen werkte in Milaan. Het is nu 180 graden gedraaid. Iedereen doet zijn shoots in andere landen en daardoor is de economie erg gedaald.”
Een idee dat nu geopperd is om het modecircuit in Milaan weer nieuw leven in te blazen is het aan Italiaanse magazines verplichten om tenminste de helft van hun inhoud in Italië te schieten….
Een fashionstrike van welgeteld drie uur?! Ik ben bang dat er toch even door de modevakbond ter plaatse moet worden verteld dat dat iets aan de korte kant is... (VM)
Deel dit artikel
