Niet weten wat je aan moet trekken terwijl je hele kast vol met kleding hangt. Voor mijn vriend een groot raadsel, maar voor veel vrouwen met mij een zeer herkenbare tegenstrijdigheid. Het is voor mij dan ook elke dag weer een drama. De stapels naast mijn kast hebben inmiddels ook een dusdanige hoogte bereikt dat een grondige schoonmaak onontkoombaar is.
Ik heb het weken uitgesteld, maar op een saaie zondagmiddag, waarop ik geen andere smoesjes kan verzinnen, begin ik vol goede moed aan deze helse klus. Met een grote vuilniszak installeer ik me tussen de meters opgehoopte stapels kleding.
Bij ieder exemplaar dat door mijn handen gaat, komen nieuwe herinneringen naar boven. In mijn LBD had ik mijn eerste date en die zwarte hoge pumps droeg ik bij de Elle Style Awards een paar jaar geleden. In een verfrommelde strandtas kom ik een paar oude bikini’s tegen: mijn vakantie in Italië! Wat een heerlijke tijd was dat. Elke dag de heerlijkste pasta’s op een zonovergoten terras met een goed glas wijn, en zo mijmer ik nog even verder. Voor ik het weet, zijn er drie uur voorbij gevlogen en heb ik stapel één nog niet eens voor de helft kunnen wegwerken.
Dit schiet niet op. Tijd voor een nieuwe aanpak! Ik besluit om wat orde in deze puinzooi aan te brengen en de boel te categoriseren. Laat ik maar beginnen met wat ik het afgelopen jaar wel heb gedragen en items waarvan ik niet eens van het bestaan af wist. Tot mijn schrik vind ik kledingstukken waar de prijskaartjes nog aanzitten. Koop ik dan echt zoveel zonder het door te hebben of is dit het resultaat van jaren opsparen en wegstoppen? Ik gok op het laatste en word me op pijnlijke wijze bewust van mijn bewaringsdrift.
Toch heb ik een rationele verklaring achter mijn kledingverzameling. Alles komt namelijk op een gegeven moment weer terug, zo leert mijn ervaring. Mijn moeder is zo dom geweest om haar collectie leren jasjes een aantal jaar geleden van de hand te doen en mijn kroost gun ik een dergelijk drama niet. Oké, je kunt natuurlijk te ver gaan. Ik kom erachter dat ik drie spijkerjasjes met dezelfde wassing bezit waarvan er één nog uit mijn pubertijd stamt. Naast het feit dat het model wat aan de krappe kant is geworden, is de kwaliteit van de stof ook niet meer optimaal, maar wat kreeg ik er vroeger een hoop complimentjes over.
Mijn drang naar nostalgie maakt deze opruimklus er niet bepaald eenvoudiger op. Misschien is wat versterking in de vorm van een besluitvaardig persoon geen overbodige luxe. Dit hoef ik mijn moeder, die al maanden aandringt wanneer ik eindelijk is mijn verwassen sweater collectie van de hand doe, geen tweede keer te vragen. “Alsof je die ooit nog gaat dragen!” Na een uurtje ploeteren is de klus geklaard en zit ik in de auto met een kofferbak vol gevulde vuilniszakken. Met een brok in mijn keel lever ik mijn dierbare afdankertjes af bij het Leger des Heils. Gelukkig hebben we de foto’s nog! (Fleur Le Guen)
Deel dit artikel
