Fashion

Van patat tot Prada, 19

Fashion Editor Elisah blogt elke week op Fashionscene. Als je als nuchtere Hollandse dagelijks omringd wordt door de crème de la crème van de modewereld, kan het je af en toe eens flink naar je hoofd stijgen. Maar in de Nederlandse modescene hoef je niet eens zo gek te doen om op te vallen. Elisah weet raad: doe maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg. Karl Lagerfeld zegt niet voor niets: ‘personality begins, where comparison ends’…

EJEen zeer opvallende kop voor een ijskoude donderdag. Maar toch, vandaag staat mijn blog volledig in het teken van afgelopen maandag. Ik dacht dat ik mijn week goed begon: het zonnetje scheen heerlijk, ik had net een verse bak koffie op de redactie gezet, ik was alweer druk aan het tikken achter m’n computer toen de ellende begon.

Om precies half elf kreeg ik een belletje. Van de tandarts, welteverstaan. Met de mededeling dat ik tien minuten geleden een afspraak had. Uiteraard wist ik dat ik deze dag naar de tandarts moest, maar op de één of andere manier had ik de zomertijd in mijn hoofd en was ik dus te laat. De mededeling dat ik zo snel mogelijk moest komen, omdat ik anders een fikse boete zou krijgen (argh! Daar kun je nog eens een goed paar designerschoenen van kopen) deed me doen springen van me stoel op weg naar mijn fiets, waar ik vijf minuten later op de tandartsstoel belandde. Pfew.

Mijn tandartsbezoekje verliep goed. De man had maar liefst 2,5 uur voor mij ingepland, omdat ik het afgelopen jaar genoeg gaatjes heb opgebouwd en mijn kies op een dag besloot af te breken na een hap van een snoepsmurf (de reden hiervoor kun je in ‘Van patat tot Prada, 16’ lezen). Kortom: er werd gespoten, geboord en geslepen. Allemaal om mij een gebit á la Jessica Simpson of Inge de Bruijn te geven. Onder het genot van Lady Gaga, Madonna en Arabische muziek zat mijn tandarts in m’n mond te wrikken als een vrouw die tijdens een sample sale in een berg met kleding graait. Gelukkig voelde ik door mijn twee spuitjes helemaal niets, dus ik besloot relax in de stoel te zitten, terwijl de tandarts vrolijk meezong met de muziek en zelfs de Arabische tekst voor mij vertaalde. Juist, je steekt nog eens wat op bij de tandarts.

Na twee uur wrikken, mijn gezicht vol met mijn eigen kwijl, bloed aan mijn wang, uitgelopen mascararesten op m’n gezicht (de tandarts was ook iets te enthousiast met zijn waterboor), een tong waarin hij per ongeluk had gesneden (kwam doordat hij iets te hard meezong met Lady Gaga, blijkbaar) en een schots en scheef gezicht van de verdoving, sprong ik op mijn fiets richting het thuisfront. Geen haar op mijn hoofd om weer naar de redactie toe te komen. M’n collega’s zouden me niet meer herkennen. Ik leek namelijk zo weggelopen uit de laatste modeshow van Vivienne Westwood!  

Maar toen ik door de P.C. Hooftstraat fietste (laat mijn tandarts nou precies in het midden van Nederlands bekendste winkelstraat gevestigd zijn) stuitte ik op de pas geopende Tiffany’s. En daar was, zonder dat ik er ook maar iets van wist, een feestelijk event aan de gang. Ik zag BN’rs, fotografen en overheerlijke hapjes. Maar helaas kon ik door mijn ‘weggelopen-uit-de-laatste-show-van-Vivienne-Westwood-look’ niet eens naar binnen. Laat staan om van die lekkernijen te proeven. Mijn mond en wangen zou ik pas na een paar uur weer kunnen voelen dankzij de verdoving. Dus er zat niets anders op dan even de andere kant op te kijken (stel je voor dat ik weer op de foto word gezet), een traantje weg te pinken van verdriet (nu moet ik geweldige sieraden missen!) en thuis van een heerlijke bak bouillon te genieten (ik neem toch liever een cupcake).

Eenmaal thuis kon ik nergens mijn Marc Jacobs-muts vinden, brak ik ook nog eens mijn geweldige Blond Amsterdam suikerpot en werd ik meteen wat centjes lichter, omdat ik per sé diezelfde muts weer wilde hebben en er ook meteen een nieuwe had besteld.

Waar zijn de tijden gebleven dat ik me alleen maar druk hoefde te maken over wat mijn Barbie-pop aan moest? Trouwens, dat zou vandaag de dag niet eens meer zo’n moeilijke klus zijn met de speciaal voor haar gemaakte Louboutin-schoenen…

Liefs,

Little Miss Jacobs

* Meer 'Van patat tot Prada'

Fotografie: Lize Spoelstra

 

Deel dit artikel
Back to top