Eén van de redenen waarom ik mezelf soms gekscherend een diva noem, is dat ik tekenen van kraaiengedrag kan vertonen. Lange tijd hield ik van accessoires met veel kleur, die vaak van bijvoorbeeld van kralen zijn gemaakt. Nu ik het dus echter wat rustiger aan doe wat betreft kleur, merkte ik op dat ik mijn oude streken nog niet verleerd ben...
Om te beginnen kocht ik een paar weken terug een zilveren blingring, een accessoire die al heel lang op mijn verlanglijstje stond. Wat nonchalant rondstruinend in het winkelcentrum tijdens een tussenuur kwam ik hem tegen en niet veel later schitterde hij al om mijn vinger. Alsof ik dagelijks een dergelijke aanschaf deed was hij van mij!
Toen ik tegen mijn beste vriendinnetje, tevens getuige, zei: 'Wat is het eigenlijk warm hier', antwoordde zij nog wat verbouwereerd: 'Dat komt misschien omdat je net een dure ring hebt aangeschaft...'. Hier zat misschien wel een kern van waarheid in, maar ik was er zeker van dat ik van mijn investering geen spijt zou krijgen.
Naast een gaaf nieuw accessoire voor alledag zie ik deze aanschaf echter ook als een soort van symbolisch moment tussen mijn wat artistiekere en stijlvollere fase. Eerder was ik minder kritisch en vooral bang er maar wat alledaags bij te lopen. Tegenwoordig mag het wat gewoner zijn, mits ik me er prettig in voel. Deze ring is daar een mooie middenweg in; weinig artistiek en origineel, maar wel tijdloos en opvallend. Ik vind hem zo stijlvol omdat hij aan de ene kant grof en stoer is door zijn grote steen en brede ontwerp, maar aan de andere kant ook vrouwelijk door zijn gefonkel.
Enkele dagen later was het opnieuw raak. Dit maal ging het om een wat minder klassiek geval, maar om een echte kitschketting. Ik stond al bij de kassa toen ik dit totale over-the-top exemplaar zag liggen. En ook dit maal ging het wat sneller dan misschien verstandig... de verkoopster wilde hem natuurlijk maar al te graag bij mij showen, en mijn divahart ging sneller kloppen. Ik ken mezelf, dus ik zei tegen de verkoopster: 'Waarschijnlijk zal ik hem nooit dragen, maar ik móet hem toch hebben'. Zo verdween hij er in mijn winkeltasje bij, wat mijn dag erg goed maakte. Even slikken was het wel toen ik hem diezelfde avond op televisie gedragen zag worden door een travestiet, maar vervolgens kon ik er wel om lachen; als ik ooit op een feestje de blits wil maken dan heb ik nu in ieder geval een mooie eyecatcher in de kast liggen.
Nu deze column toch al een symbolisch tintje heeft gekregen: ik vond nog meer symboliek. De ring heeft namelijk precies dezelfde soort steen als de ketting, wat ze perfect maakt om samen te dragen. Stijlvol en over-de-top gaan daarmee hand in hand, en laten dat naar mijn idee nou precies de twee sleutelbegrippen zijn van een diva. En zo is het kringetje -sorry-diamantje, weer rond.
Deel dit artikel
