Ken je dat? Van die vriendinnen die alles al hebben? Toch zijn ook zij één keer per jaar jarig en ondanks dat ze alles al hebben vinden ze het dan nodig om hun verjaardag te vieren en nog meer te vragen. Wat? Dat mag je zelf bedenken, want ze zijn ‘niet zo moeilijk’. Al weten zij en jij dondersgoed dat dit niet zo is.
Dus begint de zoektocht door de stad waarvan je al weet dat deze op niks uit gaat lopen. Bij iedere winkel loop je alle rekken langs en steeds als je denkt iets leuks te zien, lijkt het of op iets wat ze al heeft of de twijfel slaat gelijk toe of ze het wel mooi zal vinden. De hele Douglas staat bij haar op het badkamerplankje en haar hele huis vol met accessoires en koffietafelboeken. Naast een serieuze schoenentik heeft ze ook een behoorlijke garderobe, maar gezien ik het beste op de hoogte ben van haar kledingsmaak besluit ik hier op te mikken.
Probleem twee dient zich aan, welke maat? Bij maat S voelt ze zich ongemakkelijk, M is misschien beledigend en L is al helemaal uit den boze, al is dat toch echt de maat die het beste bij haar figuur past. Alleen schijnt ze dat zelf nog niet helemaal door te hebben, aangezien ze zich altijd in broeken van twee maten te klein probeert te proppen. “Je weet toch wat ze zeggen: ze lopen altijd nog twee maten uit.” In gedachte zie ik haar in gevecht in de paskamer en ik schiet spontaan in de lach. Dan maar het kaartje er aan laten, met het gevaar dat als het toch niet goed is ze bij het ruilen de bon ziet en erachter komt wat je daadwerkelijk aan haar hebt uitgegeven. Een cadeaubon valt ook af, dat is zo’n beetje een waarde oordeel over haar en gezien mijn huidige budget valt dat in dit geval hoe dan ook in verkeerde aarde.
Als ik dan uiteindelijk een keuze heb kunnen maken, weet ik dat het 9 van de 10 keer het toch niet helemaal is voor haar. Al doe ik nog zo mijn best, ik voel het gewoon aan haar reactie. Met een gezicht reageren van Oh wat leuk, maar met een lach die er zo nep op geplakt zit dat je hem er zo van af zou kunnen trekken. Nee, toneelspelen is niet één van haar sterkste punten.
Gelukkig ben ik niet de enige die met een cadeautje aan komt zetten dat niet helemaal bij haar in de smaak valt. Dit verzacht de pijn een beetje, net zoals de wijntjes die er soms net te snel doorheen gaan waardoor de jarige job ook uitspraken doet waar ze later niet helemaal gelukkig mee is. Ben ik even blij dat ik niet ook tijdens sinterklaas en kerst in dezelfde positie ben! Zelf komt ze overigens altijd wel met mooie cadeaus aanzetten, of heeft dat misschien met het feit te maken dat de tegenpartij iets minder veeleisend is.
(Fleur Le Guen)
Deel dit artikel
