Ik heb altijd al een soort van obsessie gehad voor nagels. Op de eerste plaats, omdat ik al jaren nagels bijt, maar vooral omdat ik écht kan genieten van mooie nagels en deze een belangrijk onderdeel van het uiterlijk vind.
Het fanatieke nagels bijten tegenover mijn liefde voor mooie nagels heeft tot velen frustraties geleid. Een ijzeren discipline, middeltjes, beloningen: niets liet me van mijn nagels afblijven. Een paar maanden terug leek de oplossing te zitten in een kliniek in Venlo die 100% genezingskans bood door plaatjes op de tanden te plaatsen waardoor bijten onmogelijk wordt. De kliniek bleek echter failliet door de kredietcrisis en het feest ging dus niet door. Het was echter een geruststelling dat de oprichter van de kliniek, een wetenschapper, vertelde dat nagels bijten een ziekte is, en dat er –naast zijn behandeling- geen andere efficiënte genezingsmethodes zijn. Dit verzachtte mijn gevoel van een zwakkeling te zijn wanneer ik aan mijn drang toegaf.
Bij toeval werd één nagel een tijdje geleden wat langer dan de rest, en had ook ik eindelijk eens een mooi wit randje aan mijn nagel. Zuinig en trots op deze nagel groeide niet veel later ook de ‘buurman’ mee. Ik werd aangemoedigd door het idee dat mijn nagels nog steeds lang kunnen worden als ik er maar simpelweg vanaf blijf. Voor het eerst in jaren was mijn nagel afbijten zonde! Eerder waren ze immers toch al kort. Het gaat nog steeds erg goed en ik word er simpelweg dolgelukkig van. Nagels bijten is naar mijn idee namelijk echt een onderschatte ziekte en het had veel meer invloed op mijn leven dan buitenstaanders misschien denken. Dat mijn nagels altijd afgekloven zijn, het bijten er erg oncharmant uitziet, en het gevoel geen controle te hebben zijn voorbeelden van oorzaken (of gevolgen?) van onzekerheid.
Ook al was ik al ongeveer twee keer eerder ‘afgekickt’, ik ben er heilig van overtuigd dat het me nu op de lange termijn gaat lukken. Deze overwinning heb ik gevierd met een stel nieuwe nagellakjes en twee nieuwe ringen. Vaak heb ik bij de drogist verlekkerd zitten kijken naar al die kleurtjes, maar nooit stond ik het mezelf toe; afgekloven nagels benadrukken met nagellak of een sieraad maakt me er gewoon niet charmanter op en bovendien heb ik het er binnen de kortste keren afgebeten. Nu zit ik regelmatig naar mijn lange, sterke, verzorgde nagels te kijken met de gedachte: ik heb een oncharmante gewoonte overwonnen. En ik heb het zélf gedaan! (Suus)
Deel dit artikel
