Geef mij maar Amsterdam. Dat is mooier dan Parijs. Oké, ik ben dan nog nooit in Parijs geweest, maar sinds ik dagelijks met de trein op-en-neer reis, is mijn liefde voor Amsterdam met de dag gegroeid. Tijdens dat dagelijkse reizen kom ik dan ook heel wat mensen tegen. En ik, als ontzettend nieuwsgierige, houd de mensen om mij heen dan ook nauwlettend in de gaten.
Zodra ik het station van mijn woonplaats op wandel schieten mijn ogen alle kanten op. Wat is er allemaal te zien en wie staan er op de trein te wachten? En als laatste en belangrijkste vraag: wat hebben ze aan?
Vaak zie ik weinig bijzonders. Mannen in spijkerbroeken en dikke jassen. Blonde meisjes op Uggs met een dure merktas en een Blackberry. Jonge jongens met een Eastpack rugzak en een onopvallende trui. Maar soms, heel soms, komt er een opvallender persoon het perron op gewandeld. Een jongen met opgerolde broek, gekke sokken en een leren rugzak. Van die mensen waar ik eigenlijk een foto wil maken, maar het niet doet omdat ik 1) geen goede camera bij me heb en 2) het simpelweg niet durf te vragen. Best stom nu ik er zo over nadenk...
Aangekomen in Amsterdam merk je een wereld van verschil. Want in Amsterdam kan en mag veel meer. Niemand kijkt op of om als er een mevrouw gehuld in doeken het perron op komt lopen. Aan haar voeten goedkope slippers terwijl het vriest. Verderop een meisje met knalblauw haar en gothic-schoenen die niemands aandacht lijkt te trekken. Het kan allemaal.
In mijn drie jaar studeren in de Nederlandse hoofdstad ben ik verschrikkelijk veel mensen tegen gekomen. Jongens in verschrikkelijk strakke skinny jeans, meisjes op Jeffrey Campbell schoenen, meisjes met pointy pumps en minimalistische jassen, meisjes met versleten Levi’s jeans en waterloopleintruien, jongens in leren broeken en ga zo maar door. En juist deze mensen maken Amsterdam zo leuk, want in Amsterdam kan en mag alles. Dus geef mij maar Amsterdam. Dat is mooier dan Parijs.
Door: Yanis (secret-fa.com)
Deel dit artikel
