Recensie The Good Shepherd

Soms heb je van die films, die ellenlang duren zonder een beetje actie erin. The Good Shepherd is zo’n film.

Door: Elisah Jacobs

Kijkwijzer:

Cijfer: 6

Te zien vanaf: 15 februari

Matt Damon kruipt in de huid van Edward Wilson. Een ijverige student aan de topuniversiteit Yale, die lid wordt van de genootschap Skull and Bones. Een netwerk van toekomstige politieke besluitvormers. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt hij overgeplaatst naar het OSS (de voorloper van CIA). Als één van de grondleggers van de CIA wordt Edward idealisme al snel op de proef gesteld. Edward vertrouwt niemand in zijn omgeving en raakt zodoende verstrikt in zijn eigen web van wantrouwen en achterdochtigheid. Zijn privé-leven (voor zover hij dat heeft) lijdt er erg onder.

The Good Shepherd is qua script een erg goede film met topcast (Matt Damon, Angelina Jolie, Joe Pesci, Robert de Niro) en deze laatste heeft de film zelfs geregisseerd. Voor degenen die niet van actie houden, maar van een goed verhaal, zitten bij The Good Shepherd dus goed. Helaas duurt het ont-zet-tend lang. Heel erg lang (lees: drie uur!). Bij Titanic heb ik dat altijd vol kunnen houden, maar bij The Good Shepherd vond ik dat ene uurtje extra toch wel heel erg lang. Te lang!

Daarom bij deze langdradige film een korte recensie. The Good Shepherd: speciaal voor mensen die drie uur lang naar gepraat willen luisteren. Het zal wel weer een Oscarnominatie krijgen, maar ik vond het weinig aan. Iets positiefs: het verhaal bevat een verrassende wending in het verhaal, waar je toch wel iets geïnteresseerd raakt. Leonardo Dicaprio had er toch in moeten spelen. Deze heeft de rol op het laatste moment afgezegd (een goede gok). Misschien was ik dan iets meer positief… Zo zie je maar weer: ieder zijn eigen mening.