Herinner je het nog? Die hele grote storm van anderhalve week geleden? De storm die menig boom plotseling uit de grond deed rijzen, de storm die auto’s van de weg afblies en mensen van de stoep vóór deze auto’s blies? De storm die zelfs voor een paar mensen fataal werd. Nou, ik weet het nog heel goed, want ik zat er middenin!
Ik was helemaal in mijn nopjes toen ik door Warner Bros werd uitgenodigd voor de persvoorstelling van Blood Diamond. Dé film waar ik absoluut heen moest, want ik had al een maand van tevoren de trailer gezien en die was goéd. Leonardo Dicaprio was natuurlijk ook een perfecte reden om er naartoe te gaan en als daar ook nog eens Djimon Hounsou naast staat, heb je mij helemaal lam. Wist ik veel dat ik op de dag van de voorstelling er letterlijk heen gewaaid zou worden. Ik ben al niet een ster in het vinden van locaties (mijn vriend is ervan overtuigd dat ik het richtingsgevoel van een vergiet heb) en als daar dan ook nog eens een storm bijkomt, raak ik het spoor écht bijster.
Amsterdam Sloterdijk, daar moest ik zijn. Nooit geweest, want ja: ik kom helemaal uit het oosten van het land: Zwolle. Renate Verbaan noemde het maandag in ‘The Revenge of the Nerds’ zelfs een ‘pittoresk dorpje’ (nou ja zeg, wij kennen ook celebrities in Zwolle hoor. Wat dacht je van Jan Vayne?). Op het tijdstip dat ik in de tram naar station Sloterdijk zat, reed al het openbaar vervoer gelukkig nog. Ik stapte uit en liep helemaal de verkeerde kant op. Een kaart kopen bij de AKO hielp ook al niet, want hoe houd je nou een kaart goed vast met windstoten van 150 kilometer? Ik liep dus de verkeerde kant op, maar gelukkig wel met de wind in de rug. Helaas kreeg ik bij het keren deze vlagen (150 km per uur!!!) volop tegen me. Gevolg: na een kwartier was ik maar een paar metertjes verderop geblazen. Gelukkig liep ik daarna de goede kant op. Was ik eindelijk in de goede straat, zag ik op het eerste gebouw nummer 3 staan, terwijl ik bij nummer 213 moest zijn. En toen er ook nog eens een grote metalen plaat van één van de daken af werd gerukt en deze vol op de stoep, waar ik zojuist nog liep, neerknalde, brak het angstzweet toch wel een beetje uit. En toen daarna nog eens een stuk hout recht in mijn gezicht werd geblazen, had ik het helemaal gehad!
Gelukkig begon aan de andere kant van de weg het nummer 200, dus na vijf minuten had ik Warner Bros gevonden. Compleet verwaaid (jaaa, eindelijk volume in m’n haar) met rode plek in mijn gezicht kwam ik eindelijk in de bioscoopzaal te zitten. Toen de film begon te draaien, vielen alle zorgen van me af. Ik zat het afgelopen uur dan wel te stuntelen in de storm, ik zat toch wel eventjes mooi naar een film te kijken die nog niet eens in de bioscopen draaide. Twee uur lang Leonardo en Djimon, tijdens mijn werk én ik kreeg er nog betaald voor ook. Een droombaan dus. Daar kan geen storm tegenop!
XXX
Elisah
P.S: Voor de recensie van Blood Diamond, klik hier.
P.P.S: Nog meer verwaaide verhalen lezen over de storm? Klik hier.
P.P.P.S: Ook is er deze week weer lekker veel te winnen. Check de Winnen-pagina.
Deel dit artikel
