Fashion Editor Elisah blogt elke week op Fashionscene. Als je als nuchtere Hollandse dagelijks omringd wordt door de crème de la crème van de modewereld, kan het je af en toe eens flink naar je hoofd stijgen. Maar in de Nederlandse modescene hoef je niet eens zo gek te doen om op te vallen. Elisah weet raad: doe maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg. Karl Lagerfeld zegt niet voor niets: ‘personality begins, where comparison ends’…
Ik gooi het er maar meteen uit: IK BEN TANTE GEWORDEN! Gisterenmiddag om half 4 werd ik door mijn zwager gebeld met de mededeling dat zuslief S. aan het puffen was. En uiteraard moest ik zo snel mogelijk erheen. Dus ik sprong op mijn fietsje, trotseerde de gladde wegen én de koud en eenmaal thuis belandde ik in een situatie, die je klein beetje kunt vergelijken met een paniekaanval tijdens een middagje sale shoppen. Want stel je voor dat de bevalling langer zou duren dan een aantal uur? Misschien zou mijn zus de volgende dag nog steeds aan het puffen zijn: geen haar op mijn hoofd om ’s avonds terug naar huis te gaan om de volgende dag pas te checken of er een baby geboren is. Nee, ik wilde haar steun en toeverlaat zijn én ook nog eens goed voorbereid zijn. Dus de reistas werd al ingepakt.
Daar stond ik dan, geheel gedesoriënteerd en tegelijkertijd ontzettend hyper in mijn slaapkamer (“mijn zus gaat bevallen, mijn zus gaat bevallen, mijn zus gaat bevallen, wat moet ik in godsnaam meenemen?!?). Ik graaide mijn tas uit de kast en ging op zoek naar spullen om mee te nemen. Want het kon wel eens zijn dat ik ’s nachts in het ziekenhuis zou blijven om mee te puffen met m’n zus (“En…. puf, puf, PUF!”). Ik pakte mijn toilettasje erbij en gooide er wat make-up spulletjes in (voor de ochtend erna, om alles weer bij te werken). Maar als het echt nachtwerk zou worden, dan kon ik beter mijn make-up eraf halen, want dat is beter voor de huid. Hopla! Mijn make-up remover en oogpads werden ook in de tas gegooid, inclusief mijn deodorant (dat zou zeker zweten worden in die kamer), dagcrème en haarborstel. En, vooruit dan maar: mijn krultang gooide ik er ook bij (stel je voor dat mijn krullen, die ik er die ochtend had ingezet, zouden uitzakken?!?).
Dat was nog niet alles. Wat als ik erg lang moest wachten? Dan zou ik best wel iets willen lezen. De modebladen, inclusief mijn pas aangeschafte Vogue Collections, gooide ik er bij, inclusief een aantal National Geographics voor mijn vader. Ik smeet er ook maar meteen een chicklit in, vergezeld door een lading koekjes (ik moet altijd eten bij de hand hebben, voor het geval dat!). Ik nam nog net mijn pyjama niet mee, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er eventjes serieus over had nagedacht.
Jullie kunnen je wel voorstellen dat bovenstaande geheel door de zenuwen kwam. Want waarom zou je ook een tas vol spullen inpakken als je zus ‘gewoon aan het bevallen is’. Maar aan de andere kant: zuslief zou best wel eens binnen nu en een uur, een paar uur, een dag of misschien nog wel langer voor het eerst moeder worden. Dat is toch iets om een lichte paniekaanval van te krijgen?
Na een lange tocht van Amsterdam Amstel naar Nieuwegein, met een loodzware tas en een ontzettend hongergevoel (die koekjes waren op de heenweg door de zenuwen al opgepeuzeld en vulden blijkbaar niet voldoende) kwam ik rond kwart over 6 aan in het ziekenhuis, waar mijn kleine neefje (ja, het is een jongetje geworden!) drie kwartier eerder werd geboren. Mijn zus had het familie-record van 3 uur bevallen verbroken. Het kleintje kwam binnen 2 uur ter wereld. Onder het luid geknal van de enorme champagnefles, die mijn zwager ontkurkte, werd zijn naam bekend gemaakt. En wat ik als eerste tegen hem zei toen ik hem in mijn armen nam? “Lief, klein neefje, wat gaan wij later vaak winkelen. Voor je vriendinnetje dan hè? Want jij wordt een stoer mannetje, die absoluut niet net zo moet worden als al die mannen in de blog van Jamie.”
Voor degenen, die graag meer willen weten over dit kleine mannetje moeten vanavond Shownieuws (en de komende weken ook RTL Boulevard) in de gaten houden. Want zijn pappa is één van Nederlands meest gevreesde paparazzifotografen. Of hij ook in de voetsporen van zijn vader zal treden? Ik hoop stiekem van niet. Nee, van mij mag hij wel de nieuwste Daryl van Wouw worden. Duimen jullie allemaal met me mee?
Liefs,
Little Miss Jacobs
Deel dit artikel
