Fashion Editor Elisah blogt elke week op Fashionscene. Als je als nuchtere Hollandse dagelijks omringd wordt door de crème de la crème van de modewereld, kan het je af en toe eens flink naar je hoofd stijgen. Maar in de Nederlandse modescene hoef je niet eens zo gek te doen om op te vallen. Elisah weet raad: doe maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg. Karl Lagerfeld zegt niet voor niets: ‘personality begins, where comparison ends’…
Onlangs was ik speciaal voor Nike uitgenodigd om hun nieuwste sportschoen Diamond FLX uit te proberen. En hoe kun je zo’n schoentje nou het beste testen? Juist, door er daadwerkelijk op te lopen, rennen én te springen tijdens een intensieve work out. Probleem: deze modejournalist heeft geen zin om zich letterlijk uit te sloven voor een goed artikel. Nee, zelfs niet op de nieuwste Diamond FLX. Oplossing: paai deze modejournalist met de belofte dat ze alleen douchespullen moet meenemen. Voor de rest wordt namelijk gezorgd. Dat betekende maar liefst dat ik, de modejournalist, een volledige sportoutfit van Nike kreeg, inclusief sokken (!!) en de nieuwste Nike trainingsschoen. Wat mijn antwoord was: “Uhm, JA, ik ben omkoopbaar! ”
Zoals jullie misschien wel weten, train ik twee á drie keer per week op de kung fu school, waar opdrukken, trappen en slaan intensief worden getraind en een blauwe plek of zwaar gekneusde rib hier en daar de normaalste gang van zaken is. Daarom had ik zeker weten veel zin in het dagje wat Nike voor ons modejournalisten geregeld had. Maar dat ik kotsmisselijk thuis zou komen, had ik nooit verwacht.
Kotsmisselijk in de zin van volledig-te-zijn-volgepropt-met-van-alles-en-nog-wat. Correctie: ik propte mezelf vol (want zoals jullie ook wel weten, is eten voor mij hobby nummer 2, naast kung fu). Bij aankomst in de meest hippe sportschool van Amstelveen (liet ik me vertellen) lagen de verschillende gekleurde taartjes verspreid over de tafel en genoot ik van een flink bak koffie verkeerd (my favorite). Gelukkig konden deze lekkernijen tijdens de Nike-presentatie gelukkig een beetje zakken, voordat ik de intensieve work out kreeg. Na een omkleedsessie en een kritische blik in de spiegel (‘zie ik er wel fashionable verantwoord uit’?) werd ik samen met de andere journalisten een half uur lang ‘afgemat’ door coach Lars Schuijling (you bastard!). Ik rende van hot naar her, deed opdruk- en buikspieroefeningen, ging steppen, dribbelen, springen en lag ondertussen het grootste gedeelte van de tijd in een deuk. Want terwijl ik en mijn 'lotgenoten' onszelf in het zweet werkten, werden we ook nog eens op de kiek gezet door een fotograaf (you bastard too!). En geloof me, als je door je knieën moet en je kont iets naar achteren steekt, dan wil je zeker niet vanuit een bepaalde hoek worden vastgelegd door de camera. Echt waar, dat wil je niet. Zeker niet als je toevallig een string met luipaardprint aan hebt…
| |
| |
Na een half uur was het alweer tijd om te stoppen (verdorie, ik kwam net een beetje op gang) en genoot ik in de kantine slash trendy restaurant van een heerlijk vitaminedrankje. Ik voelde me ontzettend sportief, én gezond. Maar binnen de kortste keren stond de hele tafel vol met schalen eten. Wat bleek? De verbrande calorieën moesten natuurlijk weer worden aangevuld (duh!). Gevolg: schalen vol anti pasti, overheerlijke kaasknabbels en olijven, gefrituurde kippenvleugeltjes en garnalen, wraps met gerookte zalm, gehaktballen op stok (!!), saté en, als het nog niet gekker kon, een enorme kaasplank (op bovenstaande foto is hij al half aangewroten door ondergetekende). Vooral dat laatste werd door mij zeer gewaardeerd: ik ben gek op kaas. Kaas eten is mijn hobby nummer 3 (noem me gerust een kaaskop). De hapjes werden vergezeld door champagne met een diamantje onderin het glas en, vooruit dan maar, weer een flinke bak koffie verkeerd. Ik zat nog te twijfelen of ik hierna een warme bak chocolademelk met slagroom moest bestellen, maar één blik op mijn steeds boller wordende buik was al genoeg. Propvol was ik: ik heb mezelf letterlijk naar huis moeten rollen. Ik heb nog de hele week kunnen teren op al dat lekkers.
| |
| |
Eenmaal thuis aangekomen smeet ik de Nike-kleding in de wasmand en hees ik mezelf in mijn kung fu-outfit. Want die extra calorieën, die erbij werden gegeten om die eerder verbrande calorieën op te vullen, moesten natuurlijk weer worden verbrand tijdens een intensieve work out op de sportschool. Ik heb anderhalf uur mezelf in het zweet gewerkt, voordat m'n bolle buik weer enige tekenen van een strak (wasbordje??) buikje had. Ik had ontzettend fanatiek gesport. Alweer.
Had ik jullie al verteld dat ik een ontzettend zware baan heb?!?
Liefs,
Little Miss Jacobs
Deel dit artikel
