In Nederland ben je al gauw overdressed. De enkele modeliefhebbers die ervoor kiezen iets anders aan te trekken dan de rest van de bevolking in spijkerbroeken met een T-shirt, kunnen rekenen op vreemde blikken. En in sommige gevallen zelfs opmerkingen. Dat overkwam me laatst nog.
Op Amsterdam Centraal Station passeerde ik twee mannen van middelbare leeftijd in mijn zwarte maxi skirt. “Is het soms nog carnaval vandaag?”, vroegen de twee zich expres nét iets te hard af. In combinatie met mijn lange, wapperende haren, top met bloemetjesprint en ronde zonnebril vermoed ik dat ze dachten dat ik als hippie verkleed was. Niets was minder waar. Ik was gewoon op weg naar college.
Ergens underdressed aankomen was me nog nooit overkomen. Tot vorige week. Voor een interview met een winkeleigenaar die onder meer Alexander McQueen en Lavin verkoopt, reisde ik af naar het Zuiden van het land. Omdat ik daar twee uur voor in de trein moest zitten en het snikheet was, besloot ik met de stijlvolle, maar simpele outfits van Alexa Chung, Whitney Port en Vanessa Hudgens op Coachella festival in mijn achterhoofd te gaan voor comfortabel.
Eenmaal aangekomen in de winkelstraat, zie ik twee hooggehakte vrouwen uit hun bolide een authentiek pand binnenstappen. Slik. Daar moet ik ook wezen, zie ik even later. Als ik zelf over de drempel stap, blijkt ook de winkel één-en-al luxe te zijn. Verkopers in driedelig pak. Lederen banken. Klassieke muziek op de achtergrond. Prijskaartjes die beginnen bij 500 euro.
Daar sta je dan in je vintage motorcycle jack, met je Levi’s shorts van de Episode en je vertrapte All Stars.
Uit angst om de gloednieuwe vloerbedekking vies te maken, loop ik bijna op mijn tenen achter de verkoopster aan die me de winkel laat zien. De skull scarf van Alexander McQueen die goed bij mijn outfit zou passen, kom je hier niet tegen. De winkel hangt vol met simpele blouses, pantalons en jassen die je ook bij H&M en Zara tegenkomt, maar dan met een paar extra nullen vanwege het merk.
“Dit zou zelfs jij nog aan kunnen op een spijkerbroek”, zegt de verkoopster op een minachtende toon terwijl ze een simpel leren jasje van Ralph Lauren optilt waar een prijskaartje van bijna 1000 euro aan bungelt. “Al zou ik er geld voor hebben, dan nog blijf ik het spuuglelijk vinden ondanks dat er zo’n groot merk op staat”, denk ik, maar ik houd wijselijk mijn mond. Als ik volgend jaar verkleed wil gaan naar carnaval als rijke dame, weet ik waar ik moet wezen.
Klik hier voor meer columns van Stephanie!
Deel dit artikel
